عاشقانه

هر وقت متنهایی خوندم که دوست رو توش فریاد زده هنگ کردم و مبهوت موندم 

چه وقتایی که بارها و بارها دست نوشته دوست دوست احمد رضا احدی رو خوندم و تو این جملات کم آوردم :

قصه قصه ی حب است .

وقتی تمام زندگی انسان تمام افکار یک انسان بعد از خدا یک دوست باشد و آن هم دوستی همسنگ تو ....

قصه قصه ی فرهاد نیست افسانه ی مجنون نیست .

قصه ی لرزیدن قلبی و چکیدن اشکی است .

قصه قصه ی غریبی است با یک آشنا میان این همه غریبه ها .

چه وقتی که دوستی برام این عکس و این پیام رو گذاشت : 

لبخند که می‌زنی

که بی‌هیچ برادری

در چال گونه‌ات

گم می‌شوم 

مخصوصا که توضیح می ده قشنگترین فلج ها فلجی هست که چال گونه ایجاد می کنه 

و من از خدا متشکر می شوم که قشنگترین رو هم نصیب من کرده