عاشقانه

با سلام 

توضیح عکسها 

امروز رفتم راهپیمایی موقع برگشتن تو اتوبوس عکسی شبیه عکس 1 دست خانمی بود که با ذوق می گفت این عکس رو گرفتم که ببرم خونه رو عکس آقا که رنگ و رو رفته شده بذارم عکس رهبرامونه رهبرامون 

تصویر دوم مربوط به جمله ای از امام خامنه ای بود که خیلی به دلم نشست: مبارزه با استکبار تعطیل بردار نیست

تو تصویر سوم وقتی بهش گفتم که اجازه می ده ازش عکس بگیرم فکر کرد می خوام عکس آقا رو ازش بگیرم گفت همسر شهیده و می خواد بعد راهپیمایی عکس آقا رو ببره بذاره سر مزاره همسرش 

تصویر آخریم خودممم سانسور شده :-)

براتون گفتم مدتی هست که هم شاد می شوم هم غمگین (پست روز نوشت 4: یه حس عجیب، هم شادی هم غمگین ، با این حس چه کنم؟) و باز چند روز قبل  با شنیدن خبر آزادی چند شهر سوریه در عملیات نبل و الزهرا  خوشحال می شم .... اما وقتی عکس زیر رو می بینم  (شهید حجت الاسلام تمام زاده) و یادداشت دوستش رو می خونم غمگین می شم ... باز جمع این دو حس 

پی نوشت 1: برای خوندن یادداشت دوست این شهید عزیز به این آدرس سربزنید. 

باران می بارد و صدایش می اید و  با روح آدم بازی می کند .....

یاد شهدا پر می شود در وجودم ....

 مخصوصا شهید احمد رضا احدی با این دوست داشتنش 

قصه قصه ی حب است .

وقتی تمام زندگی انسان تمام افکار یک انسان بعد از خدا یک دوست باشد و آن هم دوستی همسنگ تو ....

قصه قصه ی فرهاد نیست افسانه ی مجنون نیست .

قصه ی لرزیدن قلبی و چکیدن اشکی است .

قصه قصه ی غریبی است با یک آشنا میان این همه غریبه ها .

کتاب حرمان هور رو نمی دونم چند بار خوندم و هر بار تشنه تر از قبل 

اگه نخوندید حتما بخونیدش ....

گلبرگ سرخ 26

آقا: دوست دارم گوشه ای بنشینم و زیر لب صدایت کنم! چشمانم را به

 نقطه ای خیره کنم، تو هم مقابلم بنشینی و متوجه ات شوم، هی نگاهت

 کنم، آنقدر که از هوش بروم، بعد به هوش بیایم و بیبینم سرم روی

دامن شماست، حس کنم بوی خوش از نسیم تنت به مشام می خورد آن

وقت با اشتیاق در آغوشت گیرم و بعد تو با دستهای خودت اشکهای

چشمم را پاک کنی....

مولای من؛ سرم را به سینه ات قرار دهی و موهایم را شانه کنی. آنوقت

احساس کنم وصال حقیقی عاشق و معشوق روی داده ....بعد به من وعده ی

شهادت را بدهی و من خودم را نشسته بر بالهای ملائک احساس کنم

و بشنوم که به من وعده ی شفاعت وهمسفره ای با خودت را بدهی

آنوقت با خیال راحت از آتش عشق مثل شمع بسوزم و آب شوم، روی

دامانت بریزم و هلاک شوم و جان دهم ....

شهید محمود رضا استاد نظری

منبع :

 http://rahianehozoor3.blogfa.com//post-149.aspx

1-  سخنم را درباره ی عشق آغاز می کنم ما را به جرم عشق موأخذه می کنند .گویا نمی دانند که عشق کناه نیست امّا کدام عشق؟ خداوندا معبودا عاشقا،مرا که آفریدی عشق به پستان مادر را به من یاد دادی ، امّا بزرگتر شدم ودیگر عشق اولیه مرا ارضاء نمی کرد پس عشق به پدر ومادر را در من به ودیعت نهادی.مدتی گذشت، دیگر عشق را آموخته بودم امّا به چه چیز عشق ورزیدن را نه،به دنیا عشق ورزیدم به مال ومنال دنیا عشق ورزیدم . به مدرسه عشق ورزیدم . به دانشگاه عشق ورزیدم امّا همه ی اینها بعدِ مدت کمی جای خود را به عشق حقیقی و اصیل داد یعنی عشق به تو . (یَومَ لا یَنْفَعُ مال وَلا بَنُون ) فهمیدم که وقتی شرایط عوض شود یَفِرّالْمرءَ مِنْ اَخیهِ و صاحِبَتهِ و بَنیهِ و اُمّهِ وَاَبیهِ،پس به عشق تو دل بستم بعد از چندی که با تو معاشقه کردم یکباره به خود آمدم ودیدم که من کوچکتر از آن هستم که عاشق تو شوم وتو بزرگتر از آن هستی که معشوق من قرار گیری،فهمیدم در این مدت که فکر می کردم عاشق تو هستم اشتباه می کرده ام ، این تو بودی که عاشق من بوده ای و من را می کشانده ای ، اگر من عاشق تو بودم باید یکسره به دنبال تو می آمدم .ولیکن وقتی توجه می کنم می بینم که گاهی اوقات در دام شیطان افتاده ام ولی باز مستقیم آمده ام حال می فهمم که این تو بوده ای که به دنبال بنده ات بوده ای، و هرگاه او صید شیطان شده، تو دام شیطان را پاره کرده ای و هر شب به انتظار او نشسته ای تا بلکه یک شب او را ببینی ، حالا می فهمم که تو عاشق صادق بنده ات هستی ، بنده را چه ، که عاشق تو بشود (عَنقا شکار کرکس نشود دام باز گیر) آری تو عاشق من بودی و هر شب مرا بیدار می کردی و به انتظار یک صدا از جانب معشوق می نشستی. اما من بدبخت ناز می کردم و شب خلوت را از دست می دادم و می خوابیدم ! اما تو دست بر نداشتی و انقدر به این کار ادامه دادی تا بالا خره منِ گریز پای را به چنگ آوردی و من فکر می کردم که با پای خود آمده ام

وصیت نامه شهید حسین علی مؤذنی

باسلام 

امروز از صبح باز از اون روزا بود 

هم خوب بودم هم بد 

داشتید این حال رو ؟

الان مثال می زنم 

اول بار که تجربه اش کردم تو خواب بودم نوجوان دبیرستانی بودم ولی از کودکان متنفر بودم ... فقط کافی بود تو اتوبوسی جایی صدای بچه بلند شه تو دلم هر چی فحش بود نثار مادرش و خودش می کردم خلاصه اصلا حوصله نداشتم .... حوصله بچه ها رو اصلا و ابدا 

تا اینکه ...

تا اینکه یک شب خواب دیدم یه بچه بسیار زیبا .... خیلی خیلی زیبا بهم سپردند که مواظبش باشم و در حین مواظبت آن چنان دل بسته این کودک شدم که نگو و نپرس ... آن چنان مشغول بازی با او بودم که نگو .... تو گرماگرم بازی قشنگ یک هو دستی دراز شد و اون کودک رو برد ..... خیلی حالم بد شد .... هنوز شیرینی بازی با اون کودک باهام بود و تلخی رفتنش....

از خواب هم که بیدار شدم گمونم یه هفته ای حالم بد بود حال از دست دادن عزیزی ..... 

ولی خنده دار بود کی می تونست بفهمه یه خواب این بلا رو سرت آورده 

و بعد اون گویی کودک درونم بیدار شد و بعد اون بود که تو زندگی هیچی نمی تونه من رو به اندازه نصحیت دو قلوهای افسانه ای خواهرم من رو به وجد بیاره.... ادا مه دارد