دل نوشته ای تقدیم به شهید حسن باقری زنجان
جمعه خرداد ۷ ۱۳۹۵، ۲۰:۴۳
/
بازدید : ۵۳۴
سلام
1- سوال این بود فکر می کنید شهدا چی کار می کنند .... دیگه وظیفه شون رو انجام دادند و برا خودشون دارند خوش می گذرونند؟ یا چیزی مشابه این سوال .....
2- تا چیزی می شد مدام می گفتم خوش بحالتون شما ها شهید شدید راحت شدید تا اینکه ....
3- لبخند خدای بهشت شاید هم انتظار : بیدار می شوم بیست دقیقه قبل از اذان صبح. آنقدر حس خوبی دارم. خواب دیده ام درست یادم نمی آید چی بود. فقط یادم هست گویا مرا بهشت بردند از بهشت هم چیزی یادم نیست فقط یادم هست گویا شهید حسن باقری را هم دیده ام. دیده بودم که منتظر بود. آن هم چه انتظاری. حسی که هیچ وقت نداشتمش. می دانم جواب همه ی نق زدنهایم است. وقتی دلتنگی غوغا می کند و من بی قراری میکنم. آمده بود بگوید من بیشتر منتظرم تا تو. بماند که من از این خواب باز به نفع خودم استفاده میکنم. ( سانسور....) . شاید منتظر است امام زمان عج ندا دهند تا جزو رجعت کنندگان برگردند برای دفاع ....تا فردای آنها و امروز ما زیر طمع دنیا زدگان شهید نشود ..... گمانم ..... حتما این تعبیر بیشتر خوشش بیاید و به حقیقت نزدیکتر ....
4- من گمونم شهدا کارشون تموم نشده است و دارند به ما می گن: آمده ام بشارت دهم .... که دیگر چیزی نمانده به پایان شب سیاه ظلم به زمانی که نه خوفی هست و نه حزنی .... سوره آل عمران : وَلاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْیَاء عِندَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ ﴿۱۶۹﴾فَرِحِینَ بِمَا آتَاهُمُ اللّهُ مِن فَضْلِهِ وَیَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِینَ لَمْ یَلْحَقُواْ بِهِم مِّنْ خَلْفِهِمْ أَلاَّ خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلاَ هُمْ یَحْزَنُونَ ﴿۱۷۰﴾یَسْتَبْشِرُونَ بِنِعْمَةٍ مِّنَ اللّهِ وَفَضْلٍ وَأَنَّ اللّهَ لاَ یُضِیعُ أَجْرَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿۱۷۱﴾لَّذِینَ اسْتَجَابُواْ لِلّهِ وَالرَّسُولِ مِن بَعْدِ مَآ أَصَابَهُمُ الْقَرْحُ لِلَّذِینَ أَحْسَنُواْ مِنْهُمْ وَاتَّقَواْ أَجْرٌ عَظِیمٌ ﴿۱۷۲﴾الَّذِینَ قَالَ لَهُمُ النَّاسُ إِنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُواْ لَکُمْ فَاخْشَوْهُمْ فَزَادَهُمْ إِیمَانًا وَقَالُواْ حَسْبُنَا اللّهُ وَنِعْمَ الْوَکِیلُ ﴿۱۷۳﴾فَانقَلَبُواْ بِنِعْمَةٍ مِّنَ اللّهِ وَفَضْلٍ لَّمْ یَمْسَسْهُمْ سُوءٌ وَاتَّبَعُواْ رِضْوَانَ اللّهِ وَاللّهُ ذُو فَضْلٍ عَظِیمٍ ﴿۱۷۴﴾ سوره مبارکه آل عمران ..... هرگز کسانى را که در راه خدا کشته شدهاند مرده مپندار بلکه زندهاند که نزد پروردگارشان روزى داده مىشوند ۱۶۹ به آنچه خدا از فضل خود به آنان داده استشادمانند و براى کسانى که از پى ایشانند و هنوز به آنان نپیوستهاند شادى مىکنند که نه بیمى بر ایشان است و نه اندوهگین مىشوند ۱۷۰ بر نعمت و فضل خدا و اینکه خداوند پاداش مؤمنان را تباه نمىگرداند شادى مىکنند ۱۷۱ کسانى که در نبرد احد پس از آنکه زخم برداشته بودند دعوت خدا و پیامبر او را اجابت کردند براى کسانى از آنان که نیکى و پرهیزگارى کردند پاداشى بزرگ است ۱۷۲ همان کسانى که برخى از مردم به ایشان گفتند مردمان براى جنگ با شما گرد آمدهاند پس از آن بترسید و لى این سخن بر ایمانشان افزود و گفتند خدا ما را بس است و نیکو حمایتگرى است ۱۷۳ پس با نعمت و بخششى از جانب خدا از میدان نبرد بازگشتند در حالى که هیچ آسیبى به آنان نرسیده بود و همچنان خشنودى خدا را پیروى کردند و خداوند داراى بخششى عظیم است ۱۷۴
